Początki oddawania krwi we Wrocławiu
Regionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa we Wrocławiu prowadzące działalność w zakresie pobierania, przetwarzania i dostarczania krwi oraz jej składników szpitalom Dolnego Śląska jest spadkobiercą bogatej tradycji krwiodawstwa we Wrocławiu.Oficjalną datą rozpoczęcia krwiodawstwa we Wrocławiu jest czerwiec 1946r., kiedy to utworzono Ośrodek Krwiodawstwa przy Szpitalu Polskiego Czerwonego Krzyża, przy ul. Poniatowskiego.

Prasa pisała:

„Krew na receptę”
Nowa placówka lecznicza we Wrocławiu
W miesiącu czerwcu b.r. - Polski Czerwony Krzyż uruchomił pierwszą we Wrocławiu Stację Przetaczania Krwi. Mieści się ona na terenie Kliniki Chirurgicznej w Szpitalu PCK Nr 1, przy ul. Poniatowskiego 2 (róg ul. B. Prusa,) tel. 58.
Zadaniem Stacji jest zapewnienie ludności korzystania z tak potężnego środka leczniczego, jakim jest przelewanie choremu obcej zdrowej krwi. W tym celu stacja rejestruje zgłaszających się ochotników, którzy po dokładnym i wszechstronnym przebadaniu okażą się zdatni do oddania krwi. Mają oni oddawać krew bezpośrednio choremu, albo też krew ich zostaje zakonserwowana na stacji. Rozprowadzenie krwi konserwowanej następuje w sposób zbliżony do aptecznego. Lekarz wystawia zapotrzebowanie, w którym określa grupę i ilość krwi. Zapotrzebowanie to, podobnie jak recepta, jest podstawą do wydania krwi przez Stację Przetaczania.
Oprócz odpowiedzialnego zadania technicznego ciąży na stacji trudny obowiązek pokrywania wydatków związanych z wynagrodzeniem dawców krwi. Polski Czerwony Krzyż użyczył funduszów na kapitał obrotowy. Fundusz ten musi być uzupełniony przez zwrot kosztów krwi konserwacji ze strony biorących krew chorych lub też zakładów leczniczych.
Stacja służy wszystkim zakładom leczniczym Dolnego Śląska. Utrzymuje ona stały budżet tak, że pokrycie zapotrzebowania krwi możliwe jest w ciągu całej doby.
Zgłoszenia dawców przyjmuje Stacja z dnia poprzedniego w godzinach przedpołudniowych. Do tego celu nadają się ludzie młodzi i zdrowi. Po dokładnym przebadaniu zostaje określona ich grupa krwi. Dawcy pozostają w ewidencji stałej Stacji i oddają krew nie częściej niż raz na miesiąc. Badania dawców przeprowadza się bezpłatnie i są one powtarzane okresowo, by uchronić zdrowie dawcy i zapewnić zdrową krew odbiorcy.
Pionier, 5 lipca 1946r.

Stacja Przetaczania Krwi we Wrocławiu była jedną z trzech pierwszych w powojennej Polsce. Organizacji placówki podjął się prof. dr med. Zdzisław Jezioro. Załogę punktu krwiodawstwa tworzyli pracownicy szpitala, wśród nich wyróżniający się zaangażowaniem i dobrą organizacją pracy dr Tadeusz Dorobisz oraz pielęgniarka Jadwiga Wolak i laborantka Cecylia Cicha. Krew pobierano na sali operacyjnej, a badania laboratoryjne wykonywał Zakład Mikrobiologii Lekarskiej profesora Hirszfelda.

W związku z rozwojem krwiodawstwa oraz zwiększonych potrzeb krwi w 1947r. ośrodek otrzymał własne pomieszczenia i etatowych pracowników pod dyrekcją Tadeusza Dorobisza. Nazwę zmieniono na Stację Przetaczania i Konserwacji Krwi PCK. Krew pobierano systemem otwartym, bezpośrednio przed przetoczeniem, do butelek z cytrynianem sodu. Pomimo prymitywnych, na dzisiejsze czasy, metod pobierania i konserwowania krwi, już u pierwszych dawców Stacji określano czynnik Rh. Oznaczano Rh także u biorców, najpierw pacjentów klinik, następnie w szpitalach wrocławskich, aż wreszcie w szpitalach terenowych. Było to zasługą profesora Hirszfelda, niestrudzonego organizatora początków krwiodawstwa w naszym kraju i pierwszego przewodniczącego Rady Naukowej Krwiodawstwa przy PCK.

W 1949r. rozpoczęto pobieranie krwi przy pomocy zestawów, które pochodziły z demobilu amerykańskiego, do specjalnie produkowanych flakonów zamykanych dwustronnie kauczukowymi kapslami.

Rozwój sieci terenowej

W 1950r. na wniosek dr Michale, ordynatora oddziału chirurgicznego ówczesnego szpitala „Spółki Brackiej” w Wałbrzychu, przystąpiono do organizacji Powiatowej Stacji Krwiodawstwa w tym mieście. Była to pierwsza terenowa Stacja w kraju, która stopniowo, pod kierownictwem dr Dzika, usamodzielniła się, obejmując jako odrębna jednostka w zakres swej działalności obszar 1/3 województwa dolnośląskiego.

Rozpoczęto również organizowanie sieci placówek terenowych, zakładając 7 pierwszych punktów krwiodawstwa przy szpitalach powiatowych w Bystrzycy, Cieplicach, Jaworze, Kłodzku, Legnicy, Nowej Rudzie i Zgorzelcu.

Nowa siedziba

Lata 1949-1951 były dla Stacji czasem reorganizacji. Przeniesiono się do kamienicy otrzymanej od Polskiego Czerwonego Krzyża, położonej przy ul. Węglowej 5 (obecna ul. Czerwonego Krzyża). Przyjęto do pracy nowe osoby, wśród których były późniejsze wielkie nazwiska Służby Krwi – Wanda Dzierżkowa, Julian Olearczyk i Tadeusz Partyka. Dzięki specjalistom z zakresu krwiodawstwa i krwiolecznictwa wrocławska Stacja stała się przodującą w polskiej Służbie Krwi.

Od 1951r. kierowana przez Tadeusza Dorobisza Wojewódzka Stacja Krwiodawstwa otrzymała status samodzielnej jednostki produkującej krew konserwowaną pełną. W związku z rozbudową zaplecza powiększono laboratoria, powstawały nowe pracownie oraz uruchomiono produkcję suchego osocza. Uruchomiono pod kierownictwem inż. A. Budziszewskiego szeroką produkcję płynów infuzyjnych. Wprowadzona technologia produkcji roztworu mannitolu była pierwszą w Polsce.
Zwiększała się ilość krwi wydawanej wrocławskim szpitalom, które były jednymi z pierwszych w kraju wprowadzających pośrednią metodę przetaczania krwi. Na przełomie lat 1950/51 pobierano 2-3 litry krwi dziennie, której ważność wynosiła 14 dni.
Historia krwiodawstwa we Wrocławiu byłaby niepełna bez przypomnienia sylwetek jego pionierów, którzy z ideami honorowego oddawania i leczenia krwią związani byli od początku.